ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ/ 1984
Α΄ΕΠΑΙΝΟΣ
Ο φυσικός χώρος του άλσους, πολύτιμος για την εποχή μας που η πόλη απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την εξοχή, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ανοικτή πευκόφυτη έκταση χωρίς επεμβάσεις. Καθώς, όμως, δεν διαθέτει ούτε τη γοητεία ενός μικρού δάσους, εξαιτίας της περιορισμένης έκτασης και της ομοιομορφίας των δένδρων, δεν προσελκύει ουσιαστικά τον κόσμο της περιοχής. Στόχος, λοιπόν, της αρχιτεκτονικής πρότασης είναι να δώσει στο χώρο την ταυτότητα που προτρέπει τους κατοίκους του Χολαργού ή άλλων δήμων να κινηθούν και να ζήσουν το άλσος.