Δημοσιεύτηκε στο Defend Democracy Press,  30/8/2016 :

 http://www.defenddemocracy.press/looting–colonizing–greece/    αγγλικά και ελληνικά

Seizure of assets of the Greek state and absolute control of national, productive , economic, social planning by the European institutions

By Eleni Portaliou

The Greek Company of Property and Holdings SA was created in May 2016 by the Greek parliament as the fourth part of the general law “Urgent provisions for the implementation of the Agreement for fiscal goals and Structural Reform and other provisions”. All assets of the Greek state for sale to individuals or “co-management” with so-called institutions were transferred to this company for 99 years, a procedure which is a mere formality since this organization is directly controlled by these institutions. The Managing board and every expert involved in company transactions enjoy absolute immunity for their actions.

A. The Company does not belong to the public or the broader public sector. The provisions concerning public companies do not apply to the Company, unless otherwise explicitly stated by this law. It works according to the rules of the private economy for specific purposes, determined to be a. Repayment of the alleged public debt b. contribution to funds for the investment policy of the country. It is fully controlled by the “European institutions» ESM (European Stability Mechanism) and EU (European Commission). Therefore, it is subject to strict principles of the neoliberal economic thinking of the European integration (balanced budgets, absolute independence of the ECB, prohibition of monetary financing of deficits, close bonds with the financial markets). These principles of neoliberal principles brutally eliminate any notion of national, public, popular interest, encroaching and wasting the public wealth by destroying human labor and undermining the survival of our planet.

Equally important, within the neoliberal impenetrable wall of the Eurozone, politics has been  eliminated and democracy has been buried1. Referenda and other mass political engagement processes are prohibited or if made – as the recent British referendum and older ones in  Ireland, France and the Netherlands – are directed towards the desired decision or their effect is simply not implemented. Disciplinary action and punishment awaited Greece after the rise of SYRIZA government and mainly, after the referendum of 07.05.2015, so undesirable by the Institutions that rejected the proposal of the European elite with a percentage of 62%.

The political crisis of the Eurozone and the European Union is in fact a sovereignty crisis of the nation states1. The relationship of European institutions with the Member States is a relationship of surveillance and guardianship. Greece is under a protectorate status in the European architecture.

B. The ownership and control of state key assets by private capitals, which constitute key pillars for the control of the economy, productivity reconstruction and transformation of a country, are now the strategy of the globalized capital, of governments and of supranational associations – such as the European Union and the Eurozone – which reflect this political strategy. In Greece, which is under memorandum and is already implementing the third onerous memorandum, this political strategy is carried out through three fundamental reversals in the ownership regime.
First, banks were allocated at ridiculously low prices to foreign investors and the public, who had acquired them, lost a key regulatory tool of the economy. Secondly, the privatization of the banks facilitates the seizure of private property of the Greek citizens through the “red loans’ and securities held by the banks. The third fundamental reversal in the ownership regime concerns the seizure of public property under the pretext of the alleged public debt which amounts to 321 billion € and which is absolutely impossible to accommodate with the revenue crumbs from privatizations.
In each case there is a fundamental question of public debt, which becomes the path for grabbing the public property. The findings of the Public Debt Parliamentary Truth Commission (July 2015) substantiates why the alleged debt is illegal, unfair, shameful – hence should not be serviced.

“The Commission also found that the non-viability of the Greek public debt has always been clearly known to international lenders, the Greek authorities and the systemic media. Nevertheless, in 2010 the Greek authorities, together with some governments of the European Union conspired against the restructuring of public debt in order to protect financial institutions. Systemic media concealed the truth from the public, pretending that supposedly the rescue involved Greece as a whole rather than just the banks, yet creating a narrative that aimed to show the Greek population as somehow deserving the creditors’ tortures.”
“The amount allocated through the 2010 and 2012 rescue (memorandum) programs was controlled from abroad through complex arrangements which excluded any financial autonomy. Lenders strictly dictated the allocation of loan funds ‘rescue’, of which only a small portion, less than 10%, was directed to meet current public spending. “

In any case a sovereign state may refuse the seizure of its key assets, the loss of which directly relate to the loss of national and hence of people’s sovereignty. A sovereign state, according to international law, can and must prioritize the state property as well as the social / human rights of its citizens before the service of any acceptable or unacceptable debt.

C. Given these, the establishment of the Greek Company of Assets and Holdings SA is fundamentally challenged. The individual provisions of its establishment convinces about the absolute control of all key state Greek assets by the “European institutions” and about the purposes of the control, which are either the immediately selling of the public property to private investors or its “co-management” together with the European institutions for the benefit of big capital ‘investors’.

  • The distribution of the Company’s profits is as follows: 50% is paid for the debt, the remaining profits are used for investments of the Company in accordance with the provisions set out in the articles of the law.
  • The lifespan of the Company is set to 99 years – the lifespan of HRADF (Hellenic Republic Public Asset Development Fund) which previously responsible for the privatizations was just 6 years and the new company was initially estimated to last for 35 years. In the end, it is demonstrated that “institutions” and governments imagine that the future will belong to them forever!
  • With the legal act of founding of the Company the following entities are directly considered to be its subsidiaries and are therefore incorporated in full possession, possession and ownership in it.
    a. The Financial Stability Fund
    b. The Hellenic Republic Public Asset Development Fund
    c. The Public Properties Company
    d. Τhe Public Holdings Company SA, which is now established

The Company may establish other subsidiaries to achieve its objectives.

All major assets of the state, a small – over current concessions – part of which was included in HRADF are transferred to the new company. As for the newly-formed Public Holdings Company, it will own the remaining Greek State participation in the public enterprises and will manage this participation according to international best practices and the OECD Guidelines. Public enterprises controlled by the Public Holdings Company are subject to adequate supervision in accordance with the rules of national and European legislation. According to the Public Holdings Company Statute, public enterprises’ shares are automatically transferred and without consideration to this company.

Specifically, as far as public utilities enterprises are concerned, through the Public Holdings Company, initially OASA (Athens Urban Transport), OSY (bus, trolley bus), the Urban Rail Transport S.A. (metro, tram, electric railway), OSE (Greek Railways), OAKA (Olympic Sports Center) and the Post Office are transferred to the superfund. EYDAP (Attica) Water Company, the EYATh (Thessaloniki Water Company), ELVO (Weapons Industry), the Athens Metro and 34% of PPC (Public Power Corporation) will follow soon afterwards.

The ownership and possession of all movable and immovable assets property belonging to the Greek State and managed by the Public Properties Company according to law 2636/1998 are automatically transferred to the superfund with the sole exceptions of protected natural areas, to be directly managed by the newly formed Company.

  • Supervisory and Board of Directors
    The Supervisory Board consists of 5 members. 3 of which are selected by the Greek State with the approval of the European Commission and the European Stability Mechanism (ESM) and 2 members, including the Chairman of the Supervisory Board, are selected by the EU and the ESM, with the approval of the Finance Minister. The term of office of the Supervisory Board is five years and will focus on the following topics: elect and appoint the members of the Board of Directors of the Company, revoke the appointment of its members, determine their rewards, endorse the proposal of the Board of Directors to the General Meeting of the sole shareholder (Greek State) on any amendment of the Rules of the Company and its subsidiaries, except the FSF and HRADF, and any amendment hereof. It also decides on capital increase, evaluates the activities of the Board, and has the power to control the acts of the Board, rendering the last irresponsible. In any case, the Supervisory Board also intervenes in the appointment of the Board members. The Company’s Board consists of 5-7 members elected for a term of four years with the Supervisory Board decision as defined in the Statute and under the conditions set by the Internal Regulations. The Supervisory Board appoints the President and the CEO of the Managing Board.

The Company and its direct subsidiaries, excluding the FSF and HRADF, may seek to use all methods suitable to exploit their assets. In order to carry out privatization of their assets, they can proceed to their sale or to the transfer of any rights in rem or in personam on these or the contribution of the latter in public companies or private and joint stock companies and to the subsequent sale of the shares to third parties.

• The Company and its direct subsidiaries may recruit staff under private law contracts of employment for a definite or indefinite time, with a mandate or engagement. They also cover staff needs by entering into lending contracts with workers whose private sector companies or companies’  shares are transferred to the Company or one of its subsidiaries. They may decide to transfer employees from the Company to its subsidiaries or from a subsidiary to another or to the Company. Finally, it allows the posting of personnel from government or public entities or public sector to the Company and its subsidiaries.
It is evident that labor relations and rights have been thoroughly disrupted.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΕΤΑΙΡΕΙΑ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ  ΚΑΙ  ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ  ΑΕ

Υφαρπαγή των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Κράτους και

απόλυτος έλεγχος του εθνικού, παραγωγικού, οικονομικού, κοινωνικού

 σχεδιασμού από τους «ευρωπαϊκούς  θεσμούς»

Η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ ψηφίστηκε τον Μάϊο 2016 από την Ελληνική Βουλή ως τέταρτο μέρος του γενικού νόμου «Επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων και άλλες διατάξεις». Στην εταιρία αυτή μεταβιβάζονται για 99 έτη σχεδόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Κράτους προς πώληση σε ιδιώτες ή «συνδιαχείριση» με τους λεγόμενους θεσμούς, η οποία όμως είναι τυπική καθώς ο οργανισμός ελέγχεται απευθείας από αυτούς τους θεσμούς. Το διοικητικό συμβούλιο και κάθε εμπειρογνώμων που εμπλέκεται στις συναλλαγές απολαμβάνουν απόλυτη ασυλία για τις πράξεις τους.

Α. Η Εταιρεία δεν ανήκει στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι διατάξεις που αναφέρονται σε δημόσιες επιχειρήσεις δεν εφαρμόζονται ως προς την Εταιρεία, εκτός εάν αυτό προβλέπεται ρητά από τον παρόντα νόμο. Λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας για ειδικό σκοπό, ο οποίος προσδιορίζεται α. ως αποπληρωμή του φερόμενου ως δημόσιου χρέους β. ως συνεισφορά πόρων για την επενδυτική πολιτική της χώρας. Ελέγχεται πλήρως από τους «ευρωπαϊκούς θεσμούς» ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) και ΕΕ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή).  Επομένως, υπόκειται στις απαρέγκλιτες αρχές της νεοφιλελεύθερης ενιαίας οικονομικής σκέψης, όπως συνταγματοποιήθηκε στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα (ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, απόλυτη ανεξαρτησία της ΕΚΤ, απαγόρευση κάθε νομισματικής χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, στενή σχέση με χρηματοπιστωτικές αγορές). Οι αρχές αυτές της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας  καταργούν βάναυσα κάθε έννοια εθνικού, δημόσιου, λαϊκού συμφέροντος, υφαρπάζοντας και σπαταλώντας τον κοινό πλούτο, καταστρέφοντας την ανθρώπινη εργασία και υπονομεύοντας την επιβίωση του πλανήτη.

Εξίσου σημαντικό, στο νεοφιλελεύθερο αδιαπέραστο τοίχος της Ευρωζώνης η πολιτική έχει εξοβελιστεί και η δημοκρατία έχει ενταφιαστεί. Δημοψηφίσματα και άλλες μαζικές διαδικασίες πολιτικής εμπλοκής των λαών απαγορεύονται ή αν πραγματοποιηθούν – όπως το πρόσφατο Βρετανικό δημοψήφισμα και παλαιότερα αυτά της Ιρλανδίας, Γαλλίας και Ολλανδίας – επιχειρείται να κατευθυνθούν στην επιθυμητή απόφαση ή το αποτέλεσμά τους να μην εφαρμοστεί. Πειθάρχηση και τιμωρία περίμεναν την Ελλάδα μετά την άνοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως μετά το μισητό για τους «θεσμούς» δημοψήφισμα (5/7/2015), που απέρριψε την πρόταση των ευρωπαϊκών ελίτ με 62%.

Η πολιτική κρίση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κρίση κυριαρχίας των εθνικών κρατών. Η σχέση των ευρωπαϊκών θεσμών με τα κράτη μέλη είναι σχέση επιτήρησης και επιτροπείας. Η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς προτεκτοράτου στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Β. Η ιδιοκτησία και ο έλεγχος από το ιδιωτικό κεφάλαιο βασικών περιουσιακών στοιχείων του κράτους, που συγκροτούν καθοριστικούς πυλώνες για τον έλεγχο της οικονομίας, της παραγωγικής συγκρότησης/παραγωγικού μετασχηματισμού μιας χώρας, αποτελούν σήμερα στρατηγική του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών ενώσεων – όπως η  Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη – οι οποίες εκφράζουν πολιτικά αυτή τη στρατηγική. Στην Ελλάδα, που βρίσκεται υπό μνημονιακό καθεστώς και ήδη εφαρμόζει το τρίτο επαχθέστερο μνημόνιο, η πολιτική αυτή στρατηγική πραγματοποιείται μέσα από τρεις θεμελιακές ανατροπές στο καθεστώς ιδιοκτησίας. 

Πρώτον, οι τράπεζες παραχωρήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένους επενδυτές και το δημόσιο, που τις είχε εξαγοράσει, έχασε ένα βασικό ρυθμιστικό εργαλείο της οικονομίας. Δεύτερον, η ιδιωτικοποίηση αυτή των τραπεζών διευκολύνει την υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των ελλήνων πολιτών μέσω των «κόκκινων δανείων» και των εγγυήσεων που κατέχουν οι τράπεζες. Η τρίτη θεμελιακή ανατροπή στο καθεστώς ιδιοκτησίας αφορά στην υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της εξυπηρέτησης  του φερόμενου ως δημόσιου χρέους το οποίο ανέρχεται σε 321 δις € και είναι απολύτως αδύνατο να εξυπηρετηθεί με τα ψίχουλα των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ριζική αμφισβήτηση του δημόσιου χρέους, το οποίο καθίσταται η βασιλική οδός υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας. Το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής για το Δημόσιο Χρέος (Ιούλιος 2015) τεκμηριώνει γιατί το φερόμενο ως δημόσιο χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο – επομένως δεν πρέπει να πληρωθεί.

«Η Επιτροπή διαπίστωσε, επίσης, ότι η μη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν εξαρχής προδήλως γνωστή στους διεθνείς δανειστές, τις ελληνικές αρχές και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Παρ’ όλα αυτά, οι ελληνικές αρχές, μαζί με κάποιες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνωμότησαν το 2010 ενάντια στην αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, προκειμένου να προστατεύσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης απέκρυψαν την αλήθεια από τους πολίτες, παριστάνοντας ότι δήθεν η διάσωση αφορούσε την Ελλάδα και όχι τις τράπεζες και συνάμα εξυφαίνοντας μια αφήγηση που στόχευε να εμφανίσει τον ελληνικό πληθυσμό ως δήθεν άξιο των αδικοπραξιών των δανειστών».

«Το ποσό που διατέθηκε μέσω των προγραμμάτων «διάσωσης» (μνημονίων) του 2010 και του 2012 ελέγχονταν από το εξωτερικό μέσα από περίπλοκες διευθετήσεις, οι οποίες απέκλειαν κάθε δημοσιονομική αυτονομία. Οι δανειστές υπαγόρευσαν αυστηρά τον τρόπο διάθεσης των δανειακών κεφαλαίων «διάσωσης», εκ των οποίων μόνο ένα ελάχιστο τμήμα, λιγότερο από το 10%, κατευθύνθηκε στην κάλυψη των τρεχουσών δημόσιων δαπανών».

Σε κάθε περίπτωση ένα κυρίαρχο κράτος μπορεί να αρνηθεί την εκποίηση των περιουσιακών του στοιχείων, η απώλεια των οποίων αφορά ευθέως στην απώλεια της εθνικής και κατ’ επέκταση της λαϊκής κυριαρχίας. Ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους, μπορεί και επιβάλλεται να θέτει σε προτεραιότητα την κρατική περιουσία και την ικανοποίηση των κοινωνικών/ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών του έναντι της εξυπηρέτησης του όποιου, αποδεκτού ή μη αποδεκτού, χρέους. 

Γ. Τούτων δεδομένων, αυτή καθεαυτή η συγκρότηση της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ αμφισβητείται ριζικά. Η παρουσίαση των επιμέρους διατάξεων πείθει τόσο για τον απόλυτο έλεγχο των «ευρωπαϊκών θεσμών» επί όλων των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού κράτους όσο και για τον σκοπό του ελέγχου, που είναι είτε η άμεση εκποίηση/παραχώρηση σε ιδιώτες της δημόσιας περιουσίας είτε η «συνδιαχείρισή» της με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς επ’ ωφελεία των μεγαλοκεφαλαιούχων «επενδυτών». 

  • Η διανομή των κερδών της Εταιρείας γίνεται ως εξής : ποσοστό 50% καταβάλλεται για το χρέος, τα υπόλοιπα κέρδη χρησιμοποιούνται για τις επενδύσεις της Εταιρείας σύμφωνα με την πολιτική που αναφέρεται στα άρθρα του νόμου.  
  • Η διάρκεια της Εταιρείας ορίζεται σε 99 έτη – η διάρκεια του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου), που διενεργούσε προηγουμένως τις ιδιωτικοποιήσεις, ήταν 6 έτη και το νέο Ταμείο υπολογιζόταν αρχικά να έχει διάρκεια 35 ετών. Τελικά αποδεικνύεται ότι «θεσμοί» και κυβερνήσεις φαντάζονται ότι το μέλλον θα τους ανήκει αιώνια !!
  • Με τη σύσταση/απόκτηση νομικής προσωπικότητας της Εταιρείας τα παρακάτω νομικά πρόσωπα θεωρούνται άμεσες θυγατρικές αυτής και ενσωματώνονται κατά πλήρη κατοχή, νομή και κυριότητα σ’ αυτή.

α.   Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)

β.   Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ)

γ.    Η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ ΑΕ)

δ.    Η Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών ΑΕ (ΕΔΗΣ), η οποία συστήνεται τώρα

Η  Εταιρεία  μπορεί να ιδρύει και άλλες θυγατρικές για την επίτευξη των σκοπών της.

Όλα τα βασικά περιουσιακά στοιχεία του κράτους, ένα μικρό – έναντι των σημερινών παραχωρήσεων –  μέρος των οποίων είχε περιληφθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, περιέρχονται στη νέα Εταιρεία. Όσον αφορά τη νεόκοπη Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών, αυτή θα κατέχει τη συμμετοχή του Κράτους (όση απέμεινε) σε δημόσιες επιχειρήσεις, θα διαχειρίζεται και θα αξιοποιεί τα εν λόγω ποσοστά σύμφωνα με βέλτιστες διεθνείς πρακτικές και τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ. Οι δημόσιες επιχειρήσεις που ελέγχονται από την ΕΔΗΣ υπόκεινται σε κατάλληλη εποπτεία σύμφωνα με τους κανόνες της εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Με την καταχώρηση του καταστατικού της ΕΔΗΣ, οι μετοχές των δημοσίων επιχειρήσεων μεταβιβάζονται αυτοδικαίως και χωρίς αντάλλαγμα σ’ αυτή.

Συγκεκριμένα, όσον αφορά τις ΔΕΚΟ, περιέρχονται στο υπερταμείο μέσω της ΕΔΗΣ σε πρώτη φάση ο ΟΑΣΑ  (Αστικές Συγκοινωνίες Αθήνας) ο ΟΣΥ (λεωφορεία, τρόλεϊ), η ΣΤΑΣΥ (μετρό, τραμ, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος), ο ΟΣΕ (σιδηρόδρομοι Ελλάδας), το ΟΑΚΑ (Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο) και τα ΕΛΤΑ (Ταχυδρομεία). Σε επόμενο διάστημα θα μεταβιβαστούν στην ΕΔΗΣ η ΕΥΔΑΠ (Εταιρεία Ύδρευσης Αττικής), η ΕΥΑΘ (Εταιρεία Ύδρευσης Θεσσαλονίκης), η ΕΛΒΟ (Βιομηχανία Όπλων), η Αττικό Μετρό  και το 34% της ΔΕΗ (Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού).

Η κυριότητα και νομή όλων των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο και τα διαχειρίζεται η ΕΤΑΔ σύμφωνα με τον νόμο 2636/1998, μεταβιβάζονται αυτομάτως στην ΕΤΑΔ χωρίς αντάλλαγμα, με εξαιρέσεις προστατευόμενων φυσικών περιοχών, για να πάρουν των άγουσα της νέας διαχείρισης μέσω Εταιρείας.

  • Εποπτικό και Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας

Το Εποπτικό Συμβούλιο αποτελείται από 5 μέλη. 3 εξ αυτών επιλέγονται από το Ελληνικό Δημόσιο κατόπιν όμως σύμφωνης γνώμης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ε.Ε.) και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και 2 μέλη, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, επιλέγονται από την Ε.Ε. και τον ESM, με σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών. Η θητεία του Εποπτικού Συμβουλίου είναι πενταετής, αποφασίζει δε για τα παρακάτω θέματα : εκλέγει και διορίζει τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας, ανακαλεί τον διορισμό των μελών του, καθορίζει τις αμοιβές τους, προσυπογράφει την πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου προς τη Γενική Συνέλευση του μοναδικού μετόχου (Ελληνικό Δημόσιο) για οποιαδήποτε τροποποίηση του Εσωτερικού Κανονισμού της Εταιρείας και των θυγατρικών της, εκτός ΤΧΣ και ΤΑΙΠΕΔ, και για οποιαδήποτε τροποποίηση Καταστατικού. Επίσης, αποφασίζει για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, αξιολογεί τα πεπραγμένα του Διοικητικού Συμβουλίου, ασκεί ένα πλήθος εξουσιών για τον έλεγχο των αρμοδιοτήτων του ΔΣ, καθιστώντας το τελευταίο ανεύθυνο. Σε κάθε περίπτωση, για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιός διαθέτει την εξουσία της πολιτικής και των αποφάσεων, το Εποπτικό Συμβούλιο παρεμβαίνει και στο διορισμό των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. Το ΔΣ της Εταιρείας αποτελείται από 5 – 7 μέλη τα οποία εκλέγονται για τετραετή θητεία, όπως ορίζεται στο Καταστατικό της με απόφαση του Εποπτικού Συμβουλίου και υπό τις προϋποθέσεις που θέτει ο Εσωτερικός Κανονισμός. Το Εποπτικό Συμβούλιο διορίζει μεταξύ των μελών του ΔΣ τον Πρόεδρο και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο.

  • Η Εταιρεία και οι άμεσες θυγατρικές της, εξαιρουμένων των ΤΧΣ και ΤΑΙΠΕΔ, μπορούν να μετέρχονται όλες τις μεθόδους που κρίνονται κατάλληλες προκειμένου ν’ αξιοποιούν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Προκειμένου να προβούν σε ιδιωτικοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων δύνανται να προβαίνουν ενδεικτικά στην πώλησή τους, τη μεταβίβαση οποιωνδήποτε εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων επί αυτών ή την εισφορά των τελευταίων σε ανώνυμες εταιρείες ή ιδιωτικές και κεφαλαιουχικές εταιρείες και στη συνεπακόλουθη πώληση των σχετικών μετοχών σε τρίτους.
  • Η Εταιρεία και οι άμεσες θυγατρικές της μπορούν να προσλαμβάνουν προσωπικό με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου για απασχόληση ορισμένου ή αορίστου χρόνου, με σχέση εντολής ή με σύμβαση έργου. Μπορούν, επίσης, να καλύπτουν τις ανάγκες σε προσωπικό συνάπτοντας συμβάσεις δανεισμού εργαζομένων με εταιρείες του ιδιωτικού τομέα ή εταιρείες των οποίων οι μετοχές έχουν μεταφερθεί στην Εταιρεία ή σε κάποια από τις θυγατρικές της. Μπορούν να αποφασίσουν τη μεταφορά εργαζομένων από την Εταιρεία στις θυγατρικές της ή από μια θυγατρική στην άλλη ή στην Εταιρεία. Τέλος, επιτρέπεται η απόσπαση στην Εταιρεία και τις θυγατρικές της προσωπικού από το Δημόσιο ή τα ΝΠΔΔ ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. 

Είναι φανερό ότι οι εργασιακές σχέσεις και τα εργασιακά δικαιώματα έχουν καταλυθεί.